آیا قبل از اینکه چیزی بگوییم کلماتمان را انتخاب می کنیم؟ آیا آن کلمات را به مثبت و منفی تقسیم می نماییم؟ اگر به مکالمه مان با دیگران یا خودمان توجه کنیم, چه عباراتی بیشتر نظرمان را جلب می کند؟ عباراتی که باعث شادی می شوند یا عباراتی که آنرا دفع می کنند؟

کلماتی که بکار می بریم تأثیر بسزایی بروی زندگی مان دارند. این کلمات قدرت فراوانی برای سازندگی و یا تخریب یک نفر دارند. می خواهیم شما را به چالش بکشیم تا از کلمات مناسبی استفاده بکنید و عباراتی مثل … را نگویید.

1- من انتخاب دیگری ندارم.

ما همیشه قدرت انتخاب کردن داریم. در حقیقت ما هر روز, هر ساعت, هر دقیقه در حال انتخاب کردن هستیم. انتخاب نکردن هم همچنین خودش یک نوع انتخاب می باشد. با گفتن این جمله که حق انتخاب چیزی را نداریم, در حال دور شدن از توانایی مان برای انتخاب کردن هستیم. اگر چیزی در زندگی مان است که دوستش نداریم, تصمیم دیگری در موردش بگیریم.

2- من نمی توانم.

بله, می توانیم! حتی اگر در حال حاضر در موقعیت بدی هستیم – شاید احساس دلسردی کنیم. شاید حس کنیم دیگر پیر شده ایم. شاید احساس ناراحتی داشته باشیم. شاید بیمار باشیم. شاید طلاق گرفته باشیم. شاید بیکار شده باشیم. اما تنها چیزی که مهم است, این است که هنوز زنده هستیم! هنوز سفر طولانی در پیش داریم. درک کنیم که می توانیم هر کاری که می خواهیم انجام بدهیم!

تجربیات گذشته مان را فراموش کنیم. فقط به این خاطر که نتوانستیم کاری را در گذشته انجام دهیم این معنا را نمی دهد که نمی توانیم کاری را در آینده هم انجام دهیم. هر چیزی امکان پذیر است.

3- فرصت را از دست داده ام.

چارلی چاپلین زمانی گفت “هیچ چیز در این دنیا ابدی نیست, حتی مشکلات ما.”

ممکن است به موقعیتی که مد نظرمان بوده است نرسیده باشیم, اما با برداشتن بهترین قدم بعدی مان به سمت جلو دقیقاً همان جایی که می خواهیم می توانیم باشیم. ما نمی توانیم گذشته را تغییر دهیم; فقط می توانیم زمان حال را تغییر دهیم. اگر نتوانیم فرصت ها را ببینیم, آنرا بسازیم.

هیچگاه برای تبدیل شدن به آن چه که مد نظرمان است دیر نیست. به رشد مان ادامه دهیم, به آموختن ادامه دهیم, و هر روز خودمان را به روزتر کنیم!

4- اهداف و رویاهای من می توانند صبر کنند.چگونه رویا پردازی کنیم

منتظر چه چیزی هستیم؟ در واقع اهداف و رویاهایمان نمی توانند صبر کنند. می تواند رسوایی بزرگی برایمان باشد که پیر شویم بدون اینکه زیبایی ها و توانمندی های بالقوه مان را کشف نکنیم.

پس به اندازه کافی برای تعقیب رویاهایمان شجاع باشیم. همه ما تنها به یک دلیل رویا داریم, و دلیلش این است که به رویاهایمان برسیم. پرواز کنیم! بال هایمان را بگشاییم! تبدیل به آن فردی شویم که بمعنای واقعی دوست داریم باشیم, چونکه نمی خواهیم برداشت مجددی در زندگی مان داشته باشیم و کاری را چند بار تکرار کنیم. به همین علت است که باید رویا پرداز باشیم, یک فرد مثبت و باور پذیر!

5- احتمالاً حرف شان صحیح است, پس باید من اشتباه کرده باشم.

اجازه ندهیم دیگران ما را ناتوان کنند.قلب مان خوب می داند در حال حاضر چه کاری برایمان بهتر است. به آن گوش فرا دهیم. دیگران ممکن است خوب بدانند چه چیزی برای خودشان بهتر است, اما مطمئنا نمی دانند چه چیزی برای ما بهتر است. نقل قول مورد علاقه من از آلبرت انیشتین است که می گوید:

کسی که از گروهی پیروی می کند معمولاً هیچ آینده ای از آن گروه نخواهد دید. کسانی که به تنهایی گام بر میدارند باحتمال زیاد خودشان را در مکانی پیدا می کنند که تابحال هیچ کس آنرا ندیده بوده است.

حتی اگر دیگران ما را حمایت نمی کنند, به این معنی نیست که داریم اشتباه می کنیم. واقعیت این است که دنیا آنطور که بنظر می رسد نیست, و هرکس با دید متفاوتی به آن نگاه میکند. نترسیم . رفتن راهی متفاوت تا زمانیکه خودمان می دانیم داریم چکار می کنیم اشتباه نیست.

چرا فهمیدن اینکه چه موقع باید دهانمان را ببندیم, بمراتب مهم تر از این است که چه باید بگوییم: شاید بهتر باشد در این مواقع محترمانه دهانمان را ببندیم.